Ziekenhuis, Kumasi, Mathias en Natasja

Lieve allemaal,

Ik ben hier nu alweer ruim twee weken en ga het eigenlijk steeds leuker vinden! Ookal maak ik natuurlijk dingen mee die iets minder leuk zijn..
Vrijdag was daar wel een goed voorbeeld van. Die ochtend ben ik met de zus van Asabere, Natasja en Ezpen naar het ziekenhuis geweest omdat Ezpen en Natasja zich steeds slechter begonnen te voelen en hun symptomen op malaria leken. Patricia kon niet mee omdat die zelf ziek (malaria én tyfus) op bed lag.
Een ziekenhuis is hier echt heel anders dan bij ons in Nederland. Toen we in de ‘wachtkamer’ (half in de buitenlucht) zaten, zagen we hoe een gewonde jongen een kamer van het ziekenhuis werd ingedragen. Nog geen kwartier later kwam er een dun wit lakentje voorbij, met daaronder de inmiddels overleden jongen. Niet zo’n fijn begin van de dag.
Ezpen en Natasja werden apart van elkaar onderzocht. Toen Natasja het kamertje van de dokter uit kwam, moest ze meteen mee naar een andere zaal. Ik ging met Natasja mee en de zus van Asabere bleef bij Ezpen. Bij Natasja werd een paar keer bloed geprikt, wat nogal vaak mislukte (door de ader heen) en laat Natasja nou nét bang zijn voor naalden. Na het prikken werd ze meteen aan het infuus gelegd, waar ze aan aantal uur aan zou blijven liggen. Intussen werd haar bloed naar het lab gebracht om het te onderzoeken op malaria. Ik werd door de dokter op pad gestuurd om medicijnen voor Natasja te halen. Na wat zoeken in de buurt had ik de juiste apotheek gevonden en mocht ik kennis maken met het nogal aparte doorschuifsysteem onder de klanten. Toen ik na een uur bijna aan de beurt was kwam de arts mij halen; hij was vergeten te zeggen dat ik vooraf ergens anders heen moest om het te betalen…
Inmiddels was de uitslag bekend: malaria. Maar in haar bloed was ook een aanwijzing voor tyfus te vinden. Ezpen was al naar huis gegaan (met medicijnen voor malaria) en wij gingen met zijn drieën weer op stap om nogmaals bloed te laten prikken bij Natasja. Nu hadden we binnen tien minuten de uitslag: tyfus. Dus we konden weer terug naar het ziekenhuis, waar Natasja nog wat nieuwe medicijnen kreeg voorgeschreven. Maar toen ze de kamer van de dokter uitkwam zag ze lijk bleek en kon ze nog net optijd gaan zitten. In een rolstoel werd ze weer naar een bed in de zaal gebracht. Daar kreeg ze nogmaals een infuus. Na een uurtje zouden we eindelijk het ziekenhuis mogen verlaten, het was inmiddels al donker geworden. Maar toen Natasja een paar stappen zette werd het zwart voor haar ogen en hebben de zus van Asabere en ik haar nog maar net optijd kunnen opvangen. Toen ze weer een beetje helder was, kwam een deel van de medicijnen er via haar mond uit, wat ook nog maar net optijd kon worden opgevangen. Maar daarna voelde ze zich gelukkig wel veel beter en konden we eindelijk een taxi naar huis nemen. Atta was inmiddels ook gekomen.
Thuis zaten behalve Patricia en Ezpen ook Toontje met haar twee zoontjes (8 en 9) en nichtje (8) én de nieuwe vrijwilliger Mathias (17 jaar, uit België) op ons te wachten. Iedeen is maar optijd zijn bed ingedoken.

Zaterdag voelde iedereen zich (gelukkig!) weer een stuk beter. Ik ben met Mathias en Atta naar Kumasi geweest, waar we nu ook het Cultureel Centrum (soort markt/winkeltjes met vooral souveniertjes) hebben bezocht.
Terug in Banko zijn we naar het weeshuis geweest zodat Natasja daar afscheid kon nemen, want die is vannacht richting huis vertrokken (niet vanwege ziekte hoor). Er werd gedanst, gezongen en muziek gemaakt en het was een super afscheid voor haar.
’s Avonds hadden we een danswedstrijd voor Atta en zijn vrienden (die hier vaak over de vloer komen) georganiseerd, dat was tergelijkertijd ook het afscheidsfeestje van Natasja. Vannacht had iedereen zijn wekker om 4 uur staan, om haar nog uit te zwaaien.

Vanmorgen heb ik Mathias het dorpje hier een beetje laten zien en zijn we naar het weeshuis hier in Banko geweest. ’s Middags zijn we naar een weeshuis in Sekyere geweest, waar het heel anders is dan in Anja’s childerens home. De kinderen daar kwamen veel meer gesloten over en er werd ook op een andere manier met ze omgegaan. Het deel van het huis dat ik kon zien zag er wel echt goed uit en de tuin van het weeshuis bestaat uit sinaasappelbomen!
We gaan daar vast nog vaker komen om ook in dat weeshuis de kinderen wat extra aandacht te kunnen geven!

Liefs Iris