Mijn eerste week in Ghana

Lieve allemaal,
Vandaag ben ik precies een week in Gaha! Alle indrukken en het feit dat je bijna altijd in het Engels moet praten, het begint te wennen!
De afgelopen dagen ben ik vooral bezig geweest met de muurschildering en het werk in het weeshuis, dat bevalt me heel goed! Het is wel zo dat ik en Natasja nu bijna iedere ochtend zo’n 45 minuten moeten lopen naar het schooltje in Sekyere, waar we de muurschildering maken. Nog best een eindje lopen! En dan maken we ook vanalles mee, van huwelijksaanzoeken tot dronken taxi chauffeurs.Ik denk dat de huwelijksaanzoeken die ons zijn gedaan niet meer op één hand te tellen zijn. Ook worden we door iedereen begroet, zowel in het Engels als in het Twi (taal onder de Ghanezen). De kinderen roepen ons vooral toe met ‘Bruni’ (blanke) en willen je altijd even aanraken. Gedurende de weg naar het schooltje zijn we constant bezig met zwaaien, begroeten en het beantwoorden van vele vragen. Ze willen alles van je weten: wat je naam is, waar je vandaan komt, op welke dag je geboren bent, wanneer je Ghana verlaat, of het goed met je gaat en wat de naam van je ouders is.
Waarschijnlijk verwachten er veel mensen dat ik met een lekker bruin kleurtje terug kom. Maar helaas, meer dan een gezond kleurtje zal het denk ik niet worden. Het is hier nu ‘winter’ en het regenseizoen loopt ten einde. De temperatuur is meestal wel erg hoog, maar er is veel bewolking. En af en toe mogen we ook genieten van een (kleine) regenbui. Maar er zijn ook zeker momenten dat de zon doorbreekt, maar het is zo dat we veel binnen werken en het vaak in de zon weer te heet is. ’s Avonds kan ik nog denken dat ik die dag heel bruin ben geworden. Maar helaas, als ik dan een douche neem of met een doekje over mijn lichaam veeg, blijft er weinig van het ‘bruin’ over. Het is een heel stoffig land en de wegen bestaan uit rood zand wat opstuift als er een auto voorbij rijdt.
Je moet hier zeker een stapje terug doen en je aanpassen aan het land.(koud en kort douchen, beleefd blijven etc.) Maar je krijgt er veel voor terug. De kinderen vinden het heel fijn dat er iemand is die ze wat meer aandacht geeft dan ze normaal krijgen. En wanneer je probeert iets terug te zeggen het het Twi, kan het grootste deel van de bevolking dat zeer waarderen. Heel leuk om te zien!
Liefs Iris